Βρήκε μια μεγάλη κινητοποίηση ένα μεγάλο
κοινωνικό κίνημα γυναικών που τελικά αγκάλιασε όλους για την δημιουργία ενός
σύγχρονου κέντρου μαστού στο Νοσοκομείο μας και πάτησε επάνω του μπας και μαζέψει
κανένα ψηφαλάκι, εκλογές που έρχονται.
Επειδή το «σφάξε με αγάμ ν’ αγιάσω» δεν
ταιριάζει σ’ αυτούς που αγωνίζονται και επειδή εκείνο το «δι ενεργειών μου» που
δήθεν έκανε για την επιτυχία του στόχου, έκατσε στο στομάχι όλων και βγάζει
μάτι, θυμίζω εν τάχει την ιστορία.
Το 2008 ανακηρύχτηκε ως Διεθνές έτος
Μαστού από τον ΟΗΕ, με στόχο να ευαισθητοποιηθούν τα κράτη να πάρουν μέτρα για
να προληφθούν οι χιλιάδες θάνατοι που οφείλονται στον καρκίνο του μαστού.
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους δώσαμε μια
ανακοίνωση στον τοπικό τύπο (εφημερίδα Πολιτεία) όπου σημειώναμε το τίποτα του
τότε Υπουργού Υγείας (Αβραμόπουλος) σε αντίθεση με την Κύπρο που είχε βάλει ως
στόχο για το Έτος Μαστού όλες οι κύπριες να κάνουν μαστογραφία. Το ζήτημα είχε συζητηθεί στην τότε Ν.Ε. του
Συνασπισμού και έτυχε τη θερμή υποστήριξη όλων των συντρόφων. Με ανακοίνωση ζητούσε την προμήθεια
μαστογράφου από το Νοσοκομείο.
Κανένας άλλος πολιτικός φορέας δεν έβγαλε
ούτε μια ανακοίνωση για το θέμα, ούτε φυσικά το ΠΑΣΟΚ στο οποίο ανήκει η κυρία
βουλευτής που ξεστόμισε το «δι ενεργειών μου» κι εμείς ως πολιτικός φορέας
είχαμε κάνει το ελάχιστο. Τα επόμενα
γεγονότα είναι γνωστά. Μια ομάδα
δραστήριων γυναικών συνέταξε ένα κείμενο για μάζεμα υπογραφών. Ζητούσε τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου Κέντρου
Μαστού μέσα στο Νοσοκομείο.
Συντάχθηκαν με το αίτημα δεκάδες
σύλλογοι, σωματεία, κινήσεις πολιτών. Οι
γυναίκες έλιωσαν σόλες τρέχοντας σε χώρους εργασίας, αγορές, πλατείες,
επισκεπτόμενες αρμόδιους, μέσα μαζικής ενημέρωσης και όλα όσα όλοι γνωρίζουν
πια. Χιλιάδες υπογραφές μαζεύτηκαν, ο
κόσμος υπέγραφε και με τα δύο χέρια. Το κέντρο Μαστού έγινε χάρη σ’ αυτήν την
τεράστια κινητοποίηση. Εγγράφεται πια
στην ιστορία των νέων κινημάτων στην πόλη, αυτά που αγκαλιάζουν τους ανθρώπους
στα κοινά τους προβλήματα και φέρνουν αποτελέσματα.
Μαζί αναπτύσσονται και τα άλλα κινήματα
με πρωτοπόρα την Ομάδα Εθελοντικής Δράσης που έγινε πανελλήνια γνωστή για την
παρέμβασή της στην αγορά τροφίμων κατ’ ευθείαν από τον παραγωγό που βρήκε
πρόθυμους μιμητές σε όλη την Ελλάδα.
Πολλές άλλες κινήσεις δραστηριοποιούνται
στην πόλη πάνω στο πνεύμα του αγώνα και την αλληλεγγύη, θέμα μιας άλλης
συζήτησης όμως.
Το παλιό σύνθημα «οι αγώνες φέρνουν
νίκες» επιβεβαιώνεται και είναι επίκαιρο από ποτέ άλλοτε. Μέσα στις δύσκολες συνθήκες που ζούνε οι
περισσότεροι είναι ένα φως για να σταθούμε όρθιοι, να δημιουργήσουμε
προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία του τόπου προς όφελος των πολλών και (δεν
γίνεται αλλιώς) σε βάρος των λίγων.
Δήμητρα
Πορφυρίδου