Του Γιώργου Τσιρίδη
«Για μας είναι
εξίσου σοβαρό και τρομερό με τη δανειακή συνθήκη, με το PSI που κλείνεται και
με όλα τα άγρια μέτρα που φέρνουν. Αυτή τη στιγμή τα κόμματα αυτά, συνειδητά,
γιατί δεν μπορώ να πιστέψω σε αφέλεια, θέλουν ναρκωμένη τη συνείδηση των νέων
για να μη διεκδικούν, να μην παλεύουν, να μην αντιδρούν» (Αλέκα Παπαρήγα)
Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο δημόσιος διάλογος που έχει ξεκινήσει με αφορμή το νέο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά διαδραματίζεται κυρίως εντός της πολιτικής αρένας και, το σημαντικότερο, με όρους αμιγώς κομματικούς ή ιδεολογικούς! Γίνονται βέβαια κάποιες απροσδιόριστες παραπομπές σε «επιστημονικά στοιχεία» με τρόπο που μάλλον προσιδιάζει σε «γκαραντί» κουβέντες επαρχιακού καφενείου.
Έτσι, από το Κομμουνιστικό Κόμμα και δια στόματος της Γενικής Γραμματέως του, κ. Αλέκας Παπαρήγα, πληροφορηθήκαμε έκπληκτοι πως η χορήγηση της (οπιούχου) μεθαδόνης από τα νοσοκομεία έχει εξελιχτεί σε μάστιγα καθώς, «μπορεί να έχει λιγότερες συνέπειες απ’ ό,τι το χασίς, αλλά είναι ο προθάλαμος για το χασίς[…]»!
Η κ. Παπαρήγα, επιπλέον, διείδε πως πίσω από αυτό το νομοσχέδιο κρύβεται ο άμεσος στόχος της επιβολής του PSI: «Για μας είναι εξίσου σοβαρό και τρομερό με τη δανειακή συνθήκη, με το PSI που κλείνεται και με όλα τα άγρια μέτρα που φέρνουν. Αυτή τη στιγμή τα κόμματα αυτά, συνειδητά, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω σε αφέλεια, θέλουν ναρκωμένη τη συνείδηση των νέων για να μη διεκδικούν, να μην παλεύουν, να μην αντιδρούν».
Εδώ, απλώς να σχολιάσουμε πως η αυστηρότατη ελληνική νομοθεσία περί ναρκωτικών, παραδόξως δεν κατάφερε να αποτελέσει το ανάχωμα ενάντια στα σχέδια για την επιβολή της νέας δανειακής σύμβασης.
Καθηγητές που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ Αρκαδίας, με επιστολή προς τους μαθητές τους, φτάνουν ακόμη παραπέρα, καταδεικνύοντας τις ιστορικές καταβολές της μάστιγας των ναρκωτικών: «Το πρόβλημα των ναρκωτικών εμφανίζεται ιστορικά μαζί με τον καπιταλισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη «τοξικομανία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, δηλαδή μέσα στον καπιταλισμό». [1]
Σε αυτό το σημείο πάλι, δε μπορούμε να αποφύγουμε την επισήμανση πως κάποιοι αγωνιστές από τις τάξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος δείχνουν μια αδικαιολόγητη επιείκεια (ίσως συμπάθεια;) προς τα προγενέστερα του καπιταλισμού καθεστώτα, αυτά της φεουδαρχίας και του δουλοκτητικού συστήματος. Επίσης, να θυμίσουμε πως η έννοια «Μαρξισμός» εμφανίστηκε επίσης στον 19ο αιώνα… δηλαδή μέσα στον καπιταλισμό! Τέλος, μαθαίνουμε από τον κ. Γκιόκα, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ, πως «βασικός φορέας αυτού του ιδεολογήματος, που εμφανίζεται μάλιστα με το μανδύα του ριζοσπαστικού, είναι ο οπορτουνισμός, είναι οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί αλλά και οι διάφορες πολιτικές νεολαίες που βγαίνουν σήμερα να υπερασπιστούν αυτό το νομοσχέδιο διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενό του είναι οι ίδιοι που όλα αυτά τα χρόνια προετοίμαζαν το έδαφος για μια τέτοια εξέλιξη. Με τα διάφορα ναρκωφεστιβάλ, με τη διάδοση της ναρκωκουλτούρας [sic], με την προβολή των θέσεων για την καλλιέργεια χασίς, κάνναβης στις γλάστρες, στα μπαλκόνια κλπ». [2]
Αυτή, μάλιστα, η τελευταία θέση, βρίσκει μάλλον συμπαραστάτη την άκρα δεξιά και τον κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο, το «ΛΑΟΣ». Ο χώρος αυτός, άλλωστε, έχει εδώ και καιρό εντοπίσει και καταδικάσει τη «θολοκουλτούρα» που χαρακτηρίζει τη ριζοσπαστική, ανανεωτική αριστερά. Δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο πως ο όρος «κουλτούρα» δείχνει να ετεροπροσδιορίζει τη στάση των δύο, κατά τα άλλα, αντίπαλων κομμάτων, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και να διέπει την εναντίον του, καταφανώς συμπλεγματική, κριτική. Βέβαια, η συμπαράταξη των δύο κομμάτων απέναντι στον κοινό εχθρό δεν αποτελεί κάτι το καινούριο. Ταύτιση απόψεων παρατηρήθηκε ήδη από το Δεκέμβρη του 2008, με αποκορύφωμα τα κολακευτικά σχόλια του πρόεδρου του ΛΑΟΣ, που εξήραν την περιφρούρηση των διαδηλώσεων του ΠΑΜΕ, ταύτιση απόψεων υπάρχει και επί του παρόντος νομοσχεδίου: Όπως το ΚΚΕ, έτσι και το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, μάλλον διακρίνει σκοτεινά κέντρα που απεργάζονται τη νάρκωση, όχι βέβαια της λαϊκής εργατικής τάξης, αλλά των νιάτων του έθνους. «Θα αποχωρήσουμε από την κυβέρνηση», απείλησε ο αρχηγός, και το πολιτικό κατεστημένο υπάκουσε για πολλοστή φορά στις επιταγές του. Η απειλή, βέβαια, πραγματοποιήθηκε λίγο αργότερα, για άλλο λόγο, ή μάλλον με άλλη αφορμή, εφαρμόζοντας τον μικροπολιτικό καιροσκοπισμό στο μεγαλείο του.
Η Ν.Δ. ακολούθησε (ολίγον καθυστερημένα) τη συνταγή Καρατζαφέρη, φοβούμενη απώλειες νοικοκυραίων προς τα δεξιά της και το καρέ κλείνει με την εκκλησία της Ελλάδας να συμπληρώνει με «επιστημονικά» στοιχεία τα επιχειρήματα ενάντια στο νέο νομοσχέδιο. Στην ιστοσελίδα της πληροφορούμαστε εκ του «Καθ. Αθανασίου Αβραμίδου, Καρδιολόγου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών» πως «η “ἀποποινικοποίηση” γιά μείωση τῆς «παραβατικότητας», ἤ πρός “ὁμαλοποίηση” τοῦ προβλήματος, ἀποτελοῦν εἰσαγωγή καί στή χώρα μας ξενόφερτων ἐπινοήσεων πρός κάμψη τῶν ἀντιστάσεων, σωστή “κερκόπορτα” γιά τήν ἀνεξέλεγκτη εἰσβολή καί στή χώρα μας τῶν ἐμπόρων ναρκωτικῶν […] (sic)»[3]
Εν ολίγοις, ίσως το μοναδικό θετικό νομοσχέδιο των τελευταίων ετών δέχεται αδυσώπητο πόλεμο, από πολιτικές (και μη) δυνάμεις που, αν και υπηρετούν διαφορετικούς στόχους, μοιράζονται, εντούτοις, ένα αντιδραστικό υπόβαθρο. Φαίνεται πως όλοι σπεύδουν να σώσουν τη νεολαία, το προλεταριάτο, το μέλλον του έθνους ή το ποίμνιο. Η διάσωση αυτή μάλιστα συνδέεται με τρόπο ευφάνταστο, πλην όμως άμεσο, με τις δανειακές συμβάσεις τις χώρας, ενδεχομένως με το διεθνή σιωνισμό, τον μπαμπούλα της ντουλάπας ή τον Δράκουλα των Εξαρχείων. Κανείς όμως δεν αναφέρεται στον πραγματικά ενδιαφερόμενο, στον χρήστη ναρκωτικών ουσιών που αντιμετωπίζεται, εξόχως αναχρονιστικά, ως εγκληματίας και όχι ως ασθενής. Κανείς δε φαίνεται να έχει καθαρή εικόνα του μέσου 18χρονου που στην, ομολογουμένως επικίνδυνη, απόπειρά του να «ανακαλύψει τον κόσμο» ή απλώς να «βγάλει γκόμενα», έρχεται σε επαφή με ένα νομοθέτη που εμπνεύστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, εξασφαλίζοντας έτσι μια μακροχρόνια σχέση με το ποινικό σύστημα και τη ναρκοκουλτούρα που το διέπει. Ούτε λόγος για τον χρήστη τοξικών ουσιών, ο οποίος, αντί να ενθαρρύνεται να ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα επανένταξης (δυνατότητα η οποία του δίδεται με το νέο νομοσχέδιο), καταλήγει να εμπορεύεται πρέζα εντός ή εκτός φυλακής, συχνά με τη βοήθεια «σοφρωνιστικών» υπαλλήλων, την ίδια ώρα που οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών συνεχίζουν να θησαυρίζουν, χρησιμοποιώντας αυτό ακριβώς το σύστημα.
Να κλείσουμε με λίγα, όντως επίσημα και διαθέσιμα σε όλους, στοιχεία για τη χρήση κάνναβης, προς τέρψη του «μαστουρωμένου» από την ακατασχετολογία αναγνωστικού κοινού, από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας[4]:
«Οι χώρες στις οποίες αυξήθηκε η ποινή για κατοχή κάνναβης αναπαριστούνται στο διάγραμμα με διακεκομμένη γραμμή, ενώ οι χώρες στις οποίες μειώθηκε η ποινή με συνεχή γραμμή. Με βάση την υπόθεση της επίδρασης της νομοθεσίας, στην απλούστερη μορφή της, η αλλαγή της νομοθεσίας θα επιφέρει μεταβολή της επικράτησης —οι αυστηρότερες ποινές θα οδηγήσουν σε μείωση της χρήσης ναρκωτικών και οι μικρότερες ποινές σε αύξηση της χρήσης ναρκωτικών. Επί της βάσης αυτής, οι διακεκομμένες γραμμές θα έπρεπε να παρουσιάζουν πτωτική τάση και οι συνεχείς γραμμές ανοδική τάση μετά την αλλαγή της νομοθεσίας. Ωστόσο, για τη συγκεκριμένη δεκαετία και τις υπό εξέταση χώρες, δεν παρατηρείται καμία απλή συσχέτιση ανάμεσα στην αλλαγή της νομοθεσίας και την επικράτηση της χρήσης κάνναβης».
[1] http://www.arcadiaportal.gr/news/i-thesi-tou-pame-gia-ta-narkotika
[2] Οι θέσεις της κ. Α. Παπαρήγα και του κ. Γ. Γκιόκα αποτυπώθηκαν σε συνέντευξη τύπου και φιλοξενούνται στην ιστοσελίδα http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/synenteyksh_typoy_ths_gg_ths_ke_toy_kke_alekas_paparhga_toy_giannh_gkioka_meloys_toy_grafeioy_toy_ks_ths_kne_kai_boyleyth_toy_kke_gia_to_nomosxedio_poy_nomimopoiei_ta_narkotika?morf=1&tab=1
[3] http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/pastoral/pastoral-0004.htm
[4] Τα στοιχεία είναι διαθέσιμα στην ετήσια έκθεση του κέντρου για το 2011 και στο ιστότοπο http://www.emcdda.europa.eu/publications/annual-report/2011
Πηγή: Παιδεία και Κοινωνία