Η κρίση του Πολιτισμού στο νομό μας

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Μέσα στης ακρίβειας τον καιρό έρχομαι κι εγώ να σας ταράξω την ηρεμία σας με τη Τέχνη. Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς κρίσης και ύφεσης το τελευταίο που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος από σας είναι να παραβρεθεί σε μια εκδήλωση εικαστικών τεχνών, μια έκθεση ζωγραφικής ή γλυπτικής, μια βιβλιοπαρουσίαση ή μια θεατρική παράσταση. Θέμα των καθημερινών συζητήσεων είναι εδώ και καιρό η οικονομική κρίση, η οποία αναμφισβήτητα έχει επηρεάσει σημαντικά την καθημερινή ζωή του καθενός. Αυτή η κρίση δυστυχώς χτύπησε και την πόρτα του πολιτισμού.

Οι δυσμενέστεροι οικονομικά συμπολίτες μας το πρώτο που δικαιολογημένα περικόπτουν είναι ένα πολιτιστικό προϊόν. Δυστυχώς ανάλογη είναι και η δυνατότητα να διαθέσει κάποιος ένα χρηματικό ποσό για την αγορά ενός έργου, ενός πίνακα, ενός γλυπτού μιας καλλιτεχνικής κατασκευής, ενός βιβλίου κλπ.
Κι όμως! Η οικονομική κρίση δεν σημαίνει πως είναι και κρίση έμπνευσης και δημιουργίας. Αντίθετα, πολλές φορές, ένας καλλιτέχνης σ’ αυτήν ακριβώς την περίοδο εμπνέεται και δημιουργεί. Κι αυτές τις δημιουργίες φυσικά θέλει τις εκθέσει, να δημιουργήσει συναισθήματα, να εισπράξει τις εντυπώσεις, να δώσει ίσως ελπίδες όπως κάθε τι καινούργιο. Φυσικά αυτό έχει άμεση σχέση με τη πολιτιστική παιδεία που έχει ο λαός. Δεν θα πάει μόνος του σε μια έκθεση αν δεν έχει μάθει να πηγαίνει. Αν δεν υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον ή οι υποδομές εκείνες που θα τον οδηγήσουν στα πολιτιστικά αυτά γεγονότα. Καταλαβαίνουν καλά αυτοί που συνεχίζουν να στηρίζουν αυτές τις προσπάθειες. Κι έτσι καταλήγουμε στη μικρή μας πόλη να μη γνωρίζουν οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μας το καλλιτεχνικό έμψυχο δυναμικό. Τι να τα κάνουμε λοιπόν τα Πολιτιστικά μέγαρα αν δεν γεμίζουν από κόσμο που ενδιαφέρονται για τη Τέχνη; Αυτά μήπως είδαν και ματαίωσαν το στήσιμο του Πολιτιστικού Κέντρου δίπλα στο ΚΤΕΛ Κατερίνης; Έφτασαν οι ψίθυροι στα αυτιά μου ότι θα δημοπρατηθεί άμεσα το πολιτιστικό μέγαρο! Μήπως κι αυτό θα έχει τη τύχη του Τσαλοπούλειου;

Καταλήγουμε λοιπόν να είμαστε πάντα οι ίδιοι «γραφικοί» άνθρωποι σε όλες τις εκδηλώσεις. Κλωθογυρίζουμε τη πόλη και προσπαθούμε να στηρίξουμε τους καλλιτέχνες που προσπαθούν με την αγάπη που έχουν για τη δημιουργία να βάλουν κι αυτοί το δικό τους λιθαράκι σε αυτό που λέμε Πολιτισμό. Υπάρχει το συνεδριακό Κέντρο της Εκάβης και το πρώην Α’ δημοτικό σχολείο που καλύπτει τις ανάγκες των «ολίγων» που νοιάζονται γι αυτόν τον έρημο πολιτισμό στο νομό μας. Γι αυτό το λόγο άλλωστε δεν τελειώνουν και το Χατζόγλειο Σχολείο. Άλλωστε γιατί να το τελειώσουν; Ποιες ανάγκες θα καλύψει; Αν ζούσε ο Χαντζόγλου, ο τοπικός ευεργέτης που τον τιμούν οι αρχές κάθε χρόνο, σίγουρα θα το μετάνιωνε που το χάρισε στο υπουργείο Παιδείας. Πίστευε ότι το κράτος θα το αξιοποιήσει κατάλληλα και θα βοηθήσει στη πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου.

   Σήμερα μόνο τα πουλιά βρίσκουν καταφύγιο στο χώρο εκείνο που κάποτε έσφυζε από ζωή.

   Ανοιχτό και γκρεμισμένο από όλες τις μεριές. Αλήθεια; Αφού δεν υπήρχαν χρήματα γιατί το ξεκίνησαν οι αρμόδιοι φορείς; Και το Τσαλοπούλειο που «έριξαν» τόσα χρήματα για να γίνουν μοναχά τα εγκαίνια και να ξανακλείσει, γιατί το αφήνουν και ρημάζει; Μοναχά το θεαθήναι λοιπόν; Για να βγουν οι δημοτικοί άρχοντες μερικές φωτογραφίες και να το ξαναμπαρώσουν εκτελώντας το χρέος τους στη υποψιασμένη κοινωνία της πόλης μας; Ο δήμος Κατερίνης πλήρωσε τα χρέη της στον κύριο Μηλιώτη και την εταιρεία του; Διαφορετικά γιατί συνεχίζει και μένει κλειστό αυτό το στολίδι στη πόλη μας;

Δηλαδή κατάλαβαν οι υπεύθυνοι του Πολιτισμού στον δήμο και τη Περιφέρεια ότι οι άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν σ’ αυτό που αγαπούν είναι λίγοι και χωρούν στους παραπάνω χώρους; Τα «ψώνια» που ασχολούνται και πηγαίνουν σε όλες τις ποιοτικές εκδηλώσεις είναι λίγοι. Άρα γιατί να ασχοληθούν με αυτούς; Αφού η ιδιωτική πρωτοβουλία-τουλάχιστον στο χώρο του βιβλίου που γνωρίζω τουλάχιστον-είναι η μόνη που φροντίζει για τη διάδοση του και φιλοξενεί συγγραφείς στους χώρους τους γιατί να υπάρχουν λέσχες ανάγνωσης; Αφού υπάρχουν οι ιδιωτικές γκαλερί για ποιο λόγο να γίνει μια σωστή πινακοθήκη; Αφού υπάρχει ο μοναδικός κινηματογράφος στη πόλη μας που καλύπτει τις ανάγκες των εραστών της εβδόμης τέχνης γιατί να δημιουργηθεί η δημοτική κινηματογραφική λέσχη.

Αφού υπάρχουν τέσσερις ιδιωτικές θεατρικές σκηνές-δύο ενεργές και μόνιμες- γιατί να δημιουργηθεί ένα σωστό δημοτικό θέατρο με περισσότερες θέσεις για να καλύπτει ανάγκες θεατρικών ομάδων, συλλόγων…..; Αλήθεια, οι συμπολίτες μας γνωρίζουν τις θεατρικές αυτές σκηνές;

Μη ξεχνούν όμως οι τοπικοί άρχοντες ότι και εμείς «τα ψώνια» πληρώνουμε φουσκωμένους λογαριασμούς και φόρους για τα δημοτικά τέλη μέσω ΔΕΗ και ΔΕΥΑΚ. Μη ξεχνούν ακόμη ότι ο Πολιτισμός δεν είναι αγγαρεία όπως αποδεικνύουν με τη συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους αλλά ουσιαστικό κομμάτι στη προβολή του τόπου μας. Τα παχιά τα λόγια τα μεγάλα για το ενδιαφέρον τους δεν μας συγκινούν πλέον!

Η κρίση στο Πολιτισμό στο νομό μας υπάρχει πολλά χρόνια και πραγματικά δεν ξέρω αν μπορεί να θεραπευτεί ή αν με την αλλαγή των αρχόντων προλάβουμε να σώσουμε ότι σώζεται!

Αρκετά πια! Σε μια εποχή που οι αξίες και οι ηθικές αρχές εξευτελίζονται, τα πολιτιστικά αγαθά είναι τα μόνα που θα μας ανυψώσουν. Ας σεβαστούμε αυτούς που έδωσαν τη περιουσία τους για να γίνει κάτι χρήσιμο και όμορφο στο νομό μας κι ας δικαιολογήσετε μέχρι τελευταίας δεκάρας πού δαπανήθηκαν τα χρήματα του Πιερικού και ειδικότερα Κατερινιώτικου λαού! Και τελικά αυτό το ΕΣΠΑ είναι μηχανή που κόβει χρήματα; Τα πεζοδρόμια που δεν τελείωσαν και όλα αυτά που γίνονται εν ονόματι του, ποιος τα πληρώνει; Μήπως ο Ελληνικός λαός στερείται τα βασικά αγαθά για να γίνουν έργα που θα ικανοποιήσουν τους μεγαλοεργολάβους συνεργάτες σας; Οφείλετε μια εξήγηση, μια απάντηση για όλα τα ερωτήματα που απασχολούν τους συμπολίτες και το συζητούν στα πηγαδάκια χωρίς δυστυχώς να διαμαρτύρονται άμεσα. Τους το οφείλετε!
http://e-pieria.gr