Του Γιάννη Τεκίδη
Η απόπειρα ενός σημαντικού κομματιού του Ελληνικού λαού να εκφραστεί μέσω ενός αριστερού αντισυστημικού κόμματος στις πρόσφατες εκλογές προκειμένου να μπει ένα τέλος στον κατήφορο της εξαθλίωσης και του ευτελισμού της χώρας, ενεργοποίησε τα ανακλαστικά των συντηρητικών και υπερσυντηρητικών εκπροσώπων της καθεστηκυίας τάξης. Τάξης που από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους, ελέω θεού διαφεντεύει και έχει αναλάβει εργολαβικά την εκπροσώπηση των εθνικών συμφερόντων, των όσιων και ιερών της πατρίδος. Το καταταλαιπωρημένο και αδίκως τελικά φορτωμένο με αρνητικό αξιακό φορτίο δόγμα ‘’πατρίς-θρησκεία-οικογένεια΄΄ και πάλι στο προσκήνιο, αυτή τη φορά για να φράξει το δρόμο στους επελαύνοντες εαμοβούλγαρους του Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του. Εδώ και μήνες έχει στηθεί ένα μαύρο- κατάμαυρο μέτωπο προπαγάνδας και επιχείρησης αποδόμησης της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ίδιας της προσωπικότητας του προέδρου του. Οι δε εξωτερικές παρεμβάσεις των εκπροσώπων του βάρβαρου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού εγχειρήματος που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση, ξεπέρασαν κάθε ανεχτό όριο και με προκλητικά χυδαίο τρόπο συμπαρατάσσονται με το φαιό εσωτερικό μέτωπο. Το ντόπιο παρασιτικό κεφάλαιο, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, οι εθνικοί εργολάβοι, μεγαλοεκδότες, καναλάρχες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι ξανά στις … εθνικές επάλξεις για να σώσουν τη χώρα από το …χάος το οποίο ευαγγελίζεται ο Τσίπρας. Το έργο είναι γνωστό και χιλιοπαιγμένο, όμως τώρα η πρόκληση και η ύβρις έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Τα ΜΜΕ ιδιωτικά αλλά και κρατικά έχουν εν ψυχρώ καταστεί μεγάφωνα μετάδοσης της κυβερνητικής προπαγάνδας σε εικοσιτετράωρη βάση. Δεν τηρούνται πλέον ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα και η όποια αντίρρηση η αντίλογος, ακόμη και η απόπειρα τήρησης κάποιας δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αντικειμενικότητας εξοβελίζεται με συνοπτικές διαδικασίες στο πυρ το εξώτερο. Η σύνθεση των περίφημων πάνελ συζητήσεων πρωινών και βραδινών προκαλεί την οργή και την αγανάκτηση ακόμη όσων έχουν την υπομονή να τα παρακολουθήσουν για λίγα λεπτά. Στο όνομα ποιάς ισοτιμίας και ποιάς δεοντολογίας καλούνται οι τρείς κυβερνητικοί εταίροι, έναντι του ενός της αξιωματικής αντιπολίτευσης?. Για ποιο διάλογο και ποια επιχειρήματα γίνεται λόγος, όταν ο συντονιστής δημοσιογράφος και οι τρείς της εσωτερικής τρόικας συνεπικουρούμενοι και από διαφόρους ειδικούς επί των θεμάτων που συζητούνται συνήθως θιασώτες του μνημονίου, επιτίθενται αλαλάζοντας στον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύοντας στη σύγχυση, στη παραχάραξη και παρερμηνεία των λεγομένων του? . Εδώ δεν γίνεται λόγος για την ελάσσονα αντιπολίτευση, η οποία έχει ως δια μαγείας εξαφανιστεί και μόνο για την δημιουργία κάποιου αμαρτωλού άλλοθι καλείται κάπου-κάπου. Και όσον αφορά τα ιδιωτικά μέσα μαζικής συσκότισης, είναι γνωστός ο τρόπος λειτουργίας τους και η πρόσδεση τους στο κυβερνητικό άρμα λόγω των πολυποίκιλων συμφερόντων που τα συνδέει με την εκάστοτε εξουσία. Η επαίσχυντη όμως μετατροπή των κρατικών ΜΜΕ σε κυβερνητικά φερέφωνα, όταν μάλιστα αυτά συντηρούνται αποκλειστικά από τον οβολό του βαλλόμενου πανταχόθεν σήμερα ελληνικού λαού, είναι ευθεία προσβολή και ύβρις. Προσβολή και ύβρις μη ανεχτή από κανένα, όποια ιδεολογία. Άποψη, κοσμοθεωρία και αν ενστερνίζεται. Απορία δε προκαλεί και ερωτηματικά στον υπογράφοντα η μη σθεναρή αντίδραση και ανάληψη πρωτοβουλιών από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το αισχρό και φασίζον μοντέλο ενημέρωσης του λαού που οικοδομείται από την άθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη. Θλίψη και θυμηδία προκαλεί ταυτόχρονα και η κοντόφθαλμη, μικρόψυχη τακτική του ΚΚΕ που συνεπικουρεί και διαγκωνίζεται τους μνημονιακούς στις επιθέσεις τους κατά του ΣΥΡΙΖΑ . Η ανιστόρητα και ανεκδιήγητη κ. Παπαρήγα αναμασά τα σαθρά και προβοκατόρικα επιχειρήματα των εθελόδουλων μνημονιακων δυνάμεων, ανίκανη να αντιληφθεί τα προτάγματα των καιρών και το όλεθρο που καραδοκεί να καταπιεί τον εργαζόμενο λαό, στο βωμό υστερόβουλων και μίζερων μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Επιτίθεται με μένος και καλογερίστικο φανατισμό στον ΣΥΡΙΖΑ , ότι τάχα τρέφει με φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις τους εργαζόμενους τους οποίους παραπλανά, εξαπατά, για να μείνει ανέπαφο του γκουβέρνο. Η δική της πρόταση εν μέσω ιδεολογημάτων και αναχρονιστικών δογμάτων που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς, ευαγγελίζεται την μετά θάνατον δικαίωση της εργατικής τάξης. Τόσο ρεαλιστική και τόσο σύγχρονη η πρόταση του ΚΚΕ. Πρόταση που αδυνατούν να κατανοήσουν ακόμη και οι ψηφοφόροι της που καθημερινά φυλλοροούν.
Κρίμα γιατί σύμπασα η αριστερά μαζί και το ΚΚΕ θα μπορούσαν να βάλουν ένα τέλος εδώ και καιρό στις ανθρωποφάγες πολιτικές των μνημονιακών βαμπίρ.
Η απόπειρα ενός σημαντικού κομματιού του Ελληνικού λαού να εκφραστεί μέσω ενός αριστερού αντισυστημικού κόμματος στις πρόσφατες εκλογές προκειμένου να μπει ένα τέλος στον κατήφορο της εξαθλίωσης και του ευτελισμού της χώρας, ενεργοποίησε τα ανακλαστικά των συντηρητικών και υπερσυντηρητικών εκπροσώπων της καθεστηκυίας τάξης. Τάξης που από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους, ελέω θεού διαφεντεύει και έχει αναλάβει εργολαβικά την εκπροσώπηση των εθνικών συμφερόντων, των όσιων και ιερών της πατρίδος. Το καταταλαιπωρημένο και αδίκως τελικά φορτωμένο με αρνητικό αξιακό φορτίο δόγμα ‘’πατρίς-θρησκεία-οικογένεια΄΄ και πάλι στο προσκήνιο, αυτή τη φορά για να φράξει το δρόμο στους επελαύνοντες εαμοβούλγαρους του Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του. Εδώ και μήνες έχει στηθεί ένα μαύρο- κατάμαυρο μέτωπο προπαγάνδας και επιχείρησης αποδόμησης της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ίδιας της προσωπικότητας του προέδρου του. Οι δε εξωτερικές παρεμβάσεις των εκπροσώπων του βάρβαρου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού εγχειρήματος που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση, ξεπέρασαν κάθε ανεχτό όριο και με προκλητικά χυδαίο τρόπο συμπαρατάσσονται με το φαιό εσωτερικό μέτωπο. Το ντόπιο παρασιτικό κεφάλαιο, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, οι εθνικοί εργολάβοι, μεγαλοεκδότες, καναλάρχες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι ξανά στις … εθνικές επάλξεις για να σώσουν τη χώρα από το …χάος το οποίο ευαγγελίζεται ο Τσίπρας. Το έργο είναι γνωστό και χιλιοπαιγμένο, όμως τώρα η πρόκληση και η ύβρις έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Τα ΜΜΕ ιδιωτικά αλλά και κρατικά έχουν εν ψυχρώ καταστεί μεγάφωνα μετάδοσης της κυβερνητικής προπαγάνδας σε εικοσιτετράωρη βάση. Δεν τηρούνται πλέον ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα και η όποια αντίρρηση η αντίλογος, ακόμη και η απόπειρα τήρησης κάποιας δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αντικειμενικότητας εξοβελίζεται με συνοπτικές διαδικασίες στο πυρ το εξώτερο. Η σύνθεση των περίφημων πάνελ συζητήσεων πρωινών και βραδινών προκαλεί την οργή και την αγανάκτηση ακόμη όσων έχουν την υπομονή να τα παρακολουθήσουν για λίγα λεπτά. Στο όνομα ποιάς ισοτιμίας και ποιάς δεοντολογίας καλούνται οι τρείς κυβερνητικοί εταίροι, έναντι του ενός της αξιωματικής αντιπολίτευσης?. Για ποιο διάλογο και ποια επιχειρήματα γίνεται λόγος, όταν ο συντονιστής δημοσιογράφος και οι τρείς της εσωτερικής τρόικας συνεπικουρούμενοι και από διαφόρους ειδικούς επί των θεμάτων που συζητούνται συνήθως θιασώτες του μνημονίου, επιτίθενται αλαλάζοντας στον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύοντας στη σύγχυση, στη παραχάραξη και παρερμηνεία των λεγομένων του? . Εδώ δεν γίνεται λόγος για την ελάσσονα αντιπολίτευση, η οποία έχει ως δια μαγείας εξαφανιστεί και μόνο για την δημιουργία κάποιου αμαρτωλού άλλοθι καλείται κάπου-κάπου. Και όσον αφορά τα ιδιωτικά μέσα μαζικής συσκότισης, είναι γνωστός ο τρόπος λειτουργίας τους και η πρόσδεση τους στο κυβερνητικό άρμα λόγω των πολυποίκιλων συμφερόντων που τα συνδέει με την εκάστοτε εξουσία. Η επαίσχυντη όμως μετατροπή των κρατικών ΜΜΕ σε κυβερνητικά φερέφωνα, όταν μάλιστα αυτά συντηρούνται αποκλειστικά από τον οβολό του βαλλόμενου πανταχόθεν σήμερα ελληνικού λαού, είναι ευθεία προσβολή και ύβρις. Προσβολή και ύβρις μη ανεχτή από κανένα, όποια ιδεολογία. Άποψη, κοσμοθεωρία και αν ενστερνίζεται. Απορία δε προκαλεί και ερωτηματικά στον υπογράφοντα η μη σθεναρή αντίδραση και ανάληψη πρωτοβουλιών από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το αισχρό και φασίζον μοντέλο ενημέρωσης του λαού που οικοδομείται από την άθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη. Θλίψη και θυμηδία προκαλεί ταυτόχρονα και η κοντόφθαλμη, μικρόψυχη τακτική του ΚΚΕ που συνεπικουρεί και διαγκωνίζεται τους μνημονιακούς στις επιθέσεις τους κατά του ΣΥΡΙΖΑ . Η ανιστόρητα και ανεκδιήγητη κ. Παπαρήγα αναμασά τα σαθρά και προβοκατόρικα επιχειρήματα των εθελόδουλων μνημονιακων δυνάμεων, ανίκανη να αντιληφθεί τα προτάγματα των καιρών και το όλεθρο που καραδοκεί να καταπιεί τον εργαζόμενο λαό, στο βωμό υστερόβουλων και μίζερων μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Επιτίθεται με μένος και καλογερίστικο φανατισμό στον ΣΥΡΙΖΑ , ότι τάχα τρέφει με φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις τους εργαζόμενους τους οποίους παραπλανά, εξαπατά, για να μείνει ανέπαφο του γκουβέρνο. Η δική της πρόταση εν μέσω ιδεολογημάτων και αναχρονιστικών δογμάτων που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς, ευαγγελίζεται την μετά θάνατον δικαίωση της εργατικής τάξης. Τόσο ρεαλιστική και τόσο σύγχρονη η πρόταση του ΚΚΕ. Πρόταση που αδυνατούν να κατανοήσουν ακόμη και οι ψηφοφόροι της που καθημερινά φυλλοροούν.
Κρίμα γιατί σύμπασα η αριστερά μαζί και το ΚΚΕ θα μπορούσαν να βάλουν ένα τέλος εδώ και καιρό στις ανθρωποφάγες πολιτικές των μνημονιακών βαμπίρ.