Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

«Εδώ Πολυτεχνείο…………»

Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
   Μόλις είχα κλείσει τα έντεκα χρόνια της ζωής και έζησα από πολύ κοντά τις ημέρες του
   Πολυτεχνείου. Από το μπαλκόνι του σπιτιού μου στα Εξάρχεια είδα και έζησα στο πετσί μου όλα αυτά που πολλά παιδιά τα άκουγαν στο σχολειό τους στη περιφέρεια σαν μύθο. Μερικές σκηνές που θυμάμαι έντονα ήταν που τα μάτια μου έτσουζαν από τα δακρυγόνα, τον εκκωφαντικό θόρυβο του τανκ που είχε εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και αντηχούσε σαν να βρισκόταν μέσα στο σπίτι, τους φοιτητές που έτρεχαν στα σοκάκια των Εξαρχείων για να σωθούν, το φοιτητή που κρύφτηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας μας και αργότερα στο πατάρι του σπιτιού μας για να σωθεί, τη φωνή του φαντάρου τότε Δημήτρη Παπαχρήστου στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου, τη βαζελίνη που έβαζε στα μάτια η μητέρα μου για να τα προφυλάξει από το τσούξιμο των δακρυγόνων αφού η επιμονή μου να δω όλα τα γεγονότα ήταν μεγαλύτερη από τις ικεσίες της να μπω στο σπίτι και να προφυλαχτώ είναι οι χαραγμένες και άσβηστες θύμησες μου από τότε.


Όχι, δεν ήταν μύθος όπως θέλουν μερικοί να το παρουσιάσουν. Σίγουρα κάποιοι το καπηλεύτηκαν, το εκμεταλλεύτηκαν και έζησαν άνετα εξαιτίας του την υπόλοιπη ζωή τους αλλά το Πολυτεχνείο ήταν οι χιλιάδες ανώνυμοι που αγωνίστηκαν χωρίς αντίκρισμα!

Έχοντας τις αναμνήσεις αυτές, οφείλω σε εκείνους που χάθηκαν ή ζουν ανώνυμα ακόμη και σήμερα ένα μικρό μου αφιέρωμα. Ένα αφιέρωμα που μπορώ να μεταφέρω στη νέα γενιά μέσα από τα βιβλία που κυκλοφορούν το τι έγινε στο Πολυτεχνείο! Γιατί πιστεύω ότι η νέα γενιά είναι η ελπίδα ενός καλύτερου αύριο.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Μανδηλαράς Φίλιππος-εκδόσεις Παπαδόπουλος


Οι περιπέτειες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με χαριτωμένα και απλά στιχάκια , από τον Φίλιππο Μανδηλαρά, για να εντυπώνονται εύκολα στη μνήμη των παιδιών:
Στο Πολυτεχνείο αποφάσισε να κλειστεί,
απαγορεύσεις, φύλακές να μην τις φοβηθεί.
Γιατί το γνωρίζει πως πάλευε για την ελευθερία,
στον τόπο μας για να ξανάρθει η δημοκρατία
Μια χιουμοριστική και πολύχρωμη εικονογράφηση από τη Ναταλία Καπατσούλια ...και τις απαραίτητες πληροφορίες στο τέλος του βιβλίου για την κατανόηση των γεγονότων που ιστορούνται.
Ένα πολύ καλοπροσεγμένο βιβλίο που αξίζει να το αγοράσετε στα παιδιά σας!


Λίγα γαρίφαλα για το Πολυτεχνείο- Μουρίκη Κατερίνα-Εκδόσεις Διάπλαση


Δύσκολο να μιλήσεις σε παιδιά προσχολικής ή πρωτοσχολικής ηλικίας για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ίσως γι' αυτό, μέσα στα τριάντα πέντε χρόνια που έχουν κυλήσει από τότε, τα βιβλία που έχουν γραφτεί με αυτό το θέμα δεν ξεπερνάνε τα τρία. Κι αυτό αποτελεί οπωσδήποτε ένα κενό στην παιδική μας λογοτεχνία. Η Κατερίνα Μουρίκη στο βιβλίο της "Λίγα γαρίφαλα για το Πολυτεχνείο" δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να μάθουν απλά και κατανοητά την αξία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μέσα από τις μεστές ατάκες παππού και τις παιδιάστικες ερμηνείες του δεύτερου περνούν έννοιες όπως "Ελευθερία", "Δημοκρατία", "χούντα", "Λαϊκός ξεσηκωμός". Η σοφία και οι μνήμες του παππού Περικλή ανταμώνουν με την παιδική αφέλεια του Αλέξανδρου που κάνει συνειρμούς και συσχετίζει όσα βλέπει και ακούει με την προσωπική του καθημερινότητα. Παιδικές σκέψεις που παρότι προκαλούν γέλιο κρύβουν μικρές και μεγάλες αλήθειες της ζωής μας. Η δυναμική εικονογράφηση του Νίκου Χριστοφοράκη συμπληρώνει εικαστικά το κείμενο δημιουργώντας κατάλληλη ατμόσφαιρα στους μικρούς αναγνώστες. Ένα καλογραμμένο βιβλίο άξιο να διαβαστεί από κάθε παιδί.


«Η σοφή ελιά» της Ειρήνης Καμαράτου Γιαλλούση-εκδόσεις. Μίλητος


Ένα άλλο βιβλίο που είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου είναι που ξεδιπλώνει το σχέδιο της για να επικρατήσει η Δημοκρατία στο παράξενο περιβόλι ,όπου οι καρποί δεν ήταν ευχαριστημένοι. Η κολοκύθα, που ήταν και αρχηγός, τους έβαζε να δουλεύουν σκληρά. Η πληρωμή τους ήταν ένας κουβάς νερό την εβδομάδα. Για το φραγκόσυκο ήταν αρκετό, όχι όμως και για το καρπούζι. Αποφάσισαν ότι αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο, ξεσηκώθηκαν και ακολούθησαν το σχέδιο της σοφής ελιάς. Για παιδιά 4-8 χρόνων, για εκπαιδευτικούς και ψυχολόγους.


Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου-Ο κόκκινος θυμός-Εκδόσεις Παττάκη


Ο Απελλής τελειώνει το Λύκειο και τ' όνειρό του είναι ν' αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Ετοιμάζεται όμως για εξετάσεις στο Πολυτεχνείο, επειδή οι δικοί του πιστεύουν πως μόνον έτσι θα έχει ένα σίγουρο μέλλον. Ώσπου ξαφνικά μπαίνει στη ζωή του ένας διάσημος άνθρωπος των Καλών Τεχνών με δελεαστικές προτάσεις για σπουδές στο εξωτερικό. Η φίλη του η Νιόβη τον καλοτυχίζει, όμως ο Απελλής βρίσκεται σε δίλημμα. Οι μεγάλες προσδοκίες του ίσως έτσι να εκπληρωθούν, μα οι αντιδράσεις των δικών του και κάποιες περίεργες ενδείξεις τον αναστατώνουν. Ποιος είναι στ' αλήθεια ο ουρανοκατέβατος αυτός «μαικήνας»; Και ποιος ο παράξενος άνθρωπος που συναντάει σ' ένα καφενείο των Εξαρχείων;
Σίγουρα είναι για τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας κι όχι για τους λιλιπούτειους αναγνώστες της προσχολικής ηλικίας.


Ευχή μου να μη ξαναγίνουν άλλα Πολυτεχνεία γιατί δυστυχώς η νέα γενιά έχει ήδη επωμισθεί στις πλάτες της πολλά και δυσβάσταχτα προβλήματα για πολλά-πολλά χρόνια! Να έχει τουλάχιστον το δικαίωμα να ουρλιάξει γι αυτά που της αφαιρούν, το δικαίωμα στη ζωή και τη μόρφωση. Κι ας είμαστε δίπλα της συνοδοιπόροι. Ας μη τους σπρώξουμε στα εργοστάσια της Ευρώπης για εργασία αλλά να αγωνιστούμε για το καλύτερο στη χώρα μας! Γιατί η δική μας γενιά οφείλουμε να φέρουμε την ανατροπή για να ζήσει πιο αισιόδοξα η επόμενη! Γιατί η γενιά που έρχεται δεν πρέπει να πληρώσει τα λάθη μας!