Γκρέγκορ Γκίζι: "Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο απειλεί την οικονομία και τη δημοκρατία"

Συνέντευξη στην Κάκη Μπαλή

Αυγή: 01/04/2012

Μόλις μία χώρα αποκλίνει από τους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες, χάνουν τα εθνικά κοινοβούλιο το δικαίωμά τους στον σχεδιασμό του προϋπολογισμού

Για τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς, Γκρέγκορ Γκίζι, το ζητούμενο είναι να διατυπώσουν οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη μια εναλλακτική πρόταση για τη διέξοδο από την κρίση, να αγωνιστούν για μια πιο κοινωνική Ευρώπη.

* Πώς αντιδρά η Αριστερά στο νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο; Θα το ψηφίσει στη γερμανική Βουλή;

Δεν πιστεύουμε ότι το νέο Σύμφωνο θα βοηθήσει στην υπέρβαση της κρίσης, καθώς δεν ασχολείται με τις πραγματικές αιτίες της. Αντί να «πειθαρχούμε» τα κράτη μέλη της Ε.Ε., θα έπρεπε να «πειθαρχήσουμε» τις αγορές, να τις ρυθμίσουμε, δηλαδή. Η πολιτική λιτότητας που επιβάλλεται με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο δεν πρόκειται να επιλύσει την κρίση, αντίθετα θα οδηγήσει την Ε.Ε. πιο βαθιά στην ύφεση.

Επιπλέον, το Δημοσιονομικό Σύμφωνο απειλεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Δεν προβλέπει καμία συμμετοχή αυτών που προκάλεσαν την κρίση ή αυτών που επωφελήθηκαν από αυτή, για παράδειγμα με ένα φόρο για τους εκατομμυριούχους, ούτε προβλέπει μια κοινωνικά δίκαιη φορολογική πολιτική για την αύξηση των εσόδων.

Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο απειλεί και τη δημοκρατία: Μόλις μία χώρα αποκλίνει από τους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες, χάνουν τα εθνικά κοινοβούλιο το δικαίωμά τους στον σχεδιασμό του προϋπολογισμού. Επίσης η ένταξη του φρένου χρέους στα συντάγματα, που το κάνει να ισχύει εις τον αιώνα των αιώνων, είναι απαράδεκτη.

Τέλος, το Δημοσιονομικό Σύμφωνο απειλεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση: εάν οι πολίτες συνδέουν στο μυαλό τους την Ε.Ε. μόνο με τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και της δημοκρατίας, τότε η προθυμία τους να ανήκουν σ’ αυτήν θα μειώνεται περαιτέρω. Για αυτούς τους λόγους θα το καταψηφίσουμε.

* Πώς μπορεί να το αντιπαλέψει κανείς σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

Πρέπει να δείξουμε όλοι ότι είμαστε αλληλέγγυοι, κι ότι δεν γυρνάμε την πλάτη στους λαούς των κλυδωνιζόμενων χωρών. Και πρέπει να αναζητήσουμε και να συνθέσουμε εναλλακτικές λύσεις. Οι άνθρωποι στην Ευρώπη πρέπει να στείλουν το μήνυμα ότι θέλουν να πετύχουν μαζί. Άλλωστε σ’ αυτό το πλαίσιο είναι και η πρόσκληση των φίλων μας από τον Συνασπισμό, ερχόμαστε να συζητήσουμε κοινές αριστερές θέσεις.

* Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σ’ αυτή την κρίση; Και πώς μπορεί κανείς να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών γι’ αυτές τις λύσεις;

Υπάρχουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα. Η αρχή πρέπει να γίνει με την επιβολή ενός φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και στους εκατομμυριούχους. Οι κερδοσκόποι πρέπει να αναγκαστούν να συμμετάσχουν στο κόστος της κρίσης με μια εισφορά επί των περιουσιών τους. Με αυτό τον τρόπο θα απελευθερωθούν κονδύλια για αναπτυξιακά προγράμματα ώστε να δημιουργηθούν νέες οικονομικές δομές στην Ευρώπη- που είναι απαραίτητες όχι μόνο στις κλυδωνιζόμενες χώρες.

Επιπλέον, θα πρέπει σε περιπτώσεις ανάγκης θα αποκοπεί η χρηματοδότηση των κρατών από τις αγορές. Για την ώρα η ΕΚΤ δίνει δισεκατομμύρια στις ιδιωτικές τράπεζες- μόνο το τελευταίο διάστημα έδωσε ένα τρισ. με επιτόκιο 1% για τρία χρόνια- ενώ τα κράτη πρέπει να δανείζονται από τις αγορές με πολύ υψηλότερο επιτόκιο, το οποίο εισπράττουν οι τράπεζες. Αντ’ αυτού θα πρέπει η ΕΚΤ να δανείζει απευθείας τα κράτη με το ίδιο χαμηλό επιτόκιο- κι έτσι θα μπορούσαν να μειώσουν δραστικά το χρέος τους. Παράλληλα θα πρέπει να ρυθμιστεί αυστηρά η αγορά κεφαλαίων. Στη συνέχεια πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να φτάσουν τα χρήματα στους ανθρώπους. Μέχρι στιγμής τα κράτη πληρώνουν τα χρέη και κλείνουν τις τρύπες και οι τράπεζες κερδίζουν. Πρέπει δηλαδή να βρούμε μηχανισμούς που να διασφαλίζουν ότι τα χρήματα φτάνουν σε εκείνους τους τομείς της οικονομίας που έχουν νόημα.

Γι' αυτό το «φρένο» χρέους είναι ο λάθος δρόμος. Εάν, για παράδειγμα, δεν επενδύσουμε τώρα πολλά χρήματα στην παιδεία, σε λίγα χρόνια θα πρέπει να πληρώσουμε πολύ περισσότερα.
Οι Έλληνες πολίτες θα αποφασίσουν στις εκλογές ποια πολιτική πρόταση τους προσφέρει τις περισσότερες προοπτικές για μια λύση. Εμείς θα στηρίξουμε όσο μπορούμε τις αριστερές δυνάμεις, ώστε να έχουμε στο μέλλον μια πιο κοινωνική Ευρώπη.