Μια φορά κι έναν καιρό, ο Λένιν, προσπαθώντας να δώσει στους αριστερούς της εποχής να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να καταγγέλλουν οποιονδήποτε συμβιβασμό, κατέφυγε στο παράδειγμα με τους ληστές. Που σε πιάνουν και σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό: Τα λεφτά
σου ή τη ζωή σου. Και φυσικά ο ίδιος θεωρούσε απολύτως επαναστατικό να δώσεις το πορτοφόλι σου, για να σώσεις τη ζωή σου. Και να έχεις την ευκαιρία να συνεχίσεις τον αγώνα σου.Στη σημερινή Ελλάδα συμβαίνει κάτι παρόμοιο, αλλά οι ληστές δεν κρατούν απλώς μαχαίρι. Το χρησιμοποιούν για να κόβουν, να καρατομούν, να ακρωτηριάζουν. Όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν. Δικαιώματα, ελευθερίες, δουλειές, ζωές. Επιδιώκοντας ένα καθεστώς-σφαγείο, στο οποίο οι αμνοί πρόθυμα και σιωπηλά θα οδηγούνται στο μοιραίο. Για την ανάπτυξη, για την πρόοδο, για την ανταγωνιστικότητα. Για τη νέα Ελλάδα των αμνών και των Μνημονίων.
Εν αρχή σε μια τέτοια ζοφερή κατάσταση είναι φυσικά η αντίσταση των υποψήφιων αμνών. Τα κινήματα, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις. Κάθε μικρό και μεγάλο όχι, που στηρίζει τη βεβαιότητα ότιαπό τα κάτω δεν θέλουν. Η αντίσταση όμως με όρους νίκης αξιοποιεί επίσης κάθε ρωγμή, κάθε ευκαιρία, κάθε αδύνατο σημείο του αντιπάλου. Κάθε αλλαγή που επιφέρει στους πάνω η πίεση των κάτω. Κάθε σύμμαχο, έστω ασταθή και ταλαντευόμενο. Έτσι που από τα πάνω τελικώς να μην μπορούν.
Σωστό, έτσι; Δείτε τώρα: Ζητούν κάποιοι από άλλες αφετηρίες και για τους δικούς τους λόγους να συμμετάσχουν στον αγώνα με τους μαχαιροβγάλτες. Και τους ζητούνται πιστοποιητικά προτέρου εντίμου βίου. Και αποδείξεις μελλοντικού εντίμου βίου. Και πολιτικό μητρώο. Αν ψήφισες τότε έτσι, απορρίπτεσαι. Αν είπες αυτό, κόβεσαι. Δημοσίως μάλιστα. Κι αυτά, ενώ το μαχαίρι εξακολουθεί να πετσοκόβει και οι αρχηγοί της συμμορίας έχουν βγει στη στρατολόγηση ανθρώπων και ψήφων, με "δώρα" και εκβιασμούς.
Μερικοί αποκαλούν την επερχόμενη φάση αυτής της αναμέτρησης προεδρική εκλογή. Θα έπρεπε να την αποκαλούμε μάλλον προεδρική ευκαιρία. Γιατί αν η Αριστερά συνδυάσει την αγωνιστικότητα με την ευελιξία, την αυτοπεποίθηση με την εξυπνάδα, το αδιαπραγμάτευτο του ήθους με το διαπραγματεύσιμο των συμμαχιών, τότε θα γίνει ένα τεράστιο βήμα. Για Ελλάδα χωρίς μαχαιροβγάλτες. Αλλιώς είναι απλό: Εμείς κρατάμε το ασυμβίβαστο κι εκείνοι το μαχαίρι...
Εν αρχή σε μια τέτοια ζοφερή κατάσταση είναι φυσικά η αντίσταση των υποψήφιων αμνών. Τα κινήματα, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις. Κάθε μικρό και μεγάλο όχι, που στηρίζει τη βεβαιότητα ότιαπό τα κάτω δεν θέλουν. Η αντίσταση όμως με όρους νίκης αξιοποιεί επίσης κάθε ρωγμή, κάθε ευκαιρία, κάθε αδύνατο σημείο του αντιπάλου. Κάθε αλλαγή που επιφέρει στους πάνω η πίεση των κάτω. Κάθε σύμμαχο, έστω ασταθή και ταλαντευόμενο. Έτσι που από τα πάνω τελικώς να μην μπορούν.
Σωστό, έτσι; Δείτε τώρα: Ζητούν κάποιοι από άλλες αφετηρίες και για τους δικούς τους λόγους να συμμετάσχουν στον αγώνα με τους μαχαιροβγάλτες. Και τους ζητούνται πιστοποιητικά προτέρου εντίμου βίου. Και αποδείξεις μελλοντικού εντίμου βίου. Και πολιτικό μητρώο. Αν ψήφισες τότε έτσι, απορρίπτεσαι. Αν είπες αυτό, κόβεσαι. Δημοσίως μάλιστα. Κι αυτά, ενώ το μαχαίρι εξακολουθεί να πετσοκόβει και οι αρχηγοί της συμμορίας έχουν βγει στη στρατολόγηση ανθρώπων και ψήφων, με "δώρα" και εκβιασμούς.
Μερικοί αποκαλούν την επερχόμενη φάση αυτής της αναμέτρησης προεδρική εκλογή. Θα έπρεπε να την αποκαλούμε μάλλον προεδρική ευκαιρία. Γιατί αν η Αριστερά συνδυάσει την αγωνιστικότητα με την ευελιξία, την αυτοπεποίθηση με την εξυπνάδα, το αδιαπραγμάτευτο του ήθους με το διαπραγματεύσιμο των συμμαχιών, τότε θα γίνει ένα τεράστιο βήμα. Για Ελλάδα χωρίς μαχαιροβγάλτες. Αλλιώς είναι απλό: Εμείς κρατάμε το ασυμβίβαστο κι εκείνοι το μαχαίρι...
εφημ. Κυριακ. Αυγή